Bugün

Merhaba X,

sabah tekinle birlikte ciktim, tekinin isyeri amstelveenín merkezinde, 15-20 dk.lik bir yuruyus.. tekin beni marketin onunde birakti, kendi ise gitti,. donus yolunu bulmak zorunda olan tavsan gibi neredeyse burnumu oynata oynata her yere bakindim, buyuk bir ya da bir kac tam cozemedim labirent gibi birinden cikip digerine giriyorsun, alisveris merkezi vardi meydanda, karum gibi ,, icinde supermarket var, disarda sinema var,, neyse yaklasik 1.5 saat reyonlarin arasinda dolanip neredeyse her etiketi okumaya calisarak vakit gecirdim. tekin kesinlikle domuz yemiyor, ben de yanlislikla domuz eti almayayim diye, tavuk ve balik aliyorum, hazir aklima gelmisken domuzun ne olduguna bakayim, bir daha gittigimde kirmizi et de alabileyim.

domuz: varken, zwijn
tavuk: kip, kippevlees
dana: kalfsvlees
balik: vis

umarim unutmam, VARKEN... :)) tekin beni surekli disari iteliyor, insanlarla tek basima iletisim kurmam icin, vee bugun tek basima iletisim kurmayi basardim, meyve-sebze reyonunda aldiklarini kendin tartip etiketini yapistiriyorsun, acaba aldigimiz zimbirtinin adi ne diye dusunmustuk bir onceki market deneyimimizde, allahtan burada bizim gibi cahiller icin resim yapistirmislar, ama yine de aldiklarimi tartmayi basaramadim, orada isi basindan askin nazik bir beyefendiden yardim istedim, sagolsun. kasada da kadin bana gulumseyerek hollandaca selam verdi, salak ben bari `hi` filan deseymisim, nutkum tutuldu, sonra da 45 euroluk alisveris icin 500 euro uzattim, bu parayi alamayacagini soyledi kadin, ben de sadece "WHY?" diyebildim. allannn koylusu, cunku cok buyuk paraymis, neyse ki yanima kucuk paralar da almistim.. Sonra evden getirdigim posetlere -cunku burada posetleri satiyorlar..- aldiklarimi tikistirdim ve iki elim de kocaman yukler evin yolunu aradim, neyse yolu bulmakta hic zorlanmadim, tereddute dustugum anlarda vitrinde gordugum bir reklam filan hatirlatti bana yolu ama cok agirdi gercekten posetler,, eve gelene kadar 5 kez mola vermek zorunda kaldim. NE BUYUK ZORLUKLAR YASIYORUM GORUYOR MUSUN?? :)))

eve gelince de interneti actim ve sevgiyle webcamden konustuk, daha dogrusu ben konustum o yazdi, sanirim bir problemi var mikrofonla.. annemi de babami da sevgiyi de her gun goruyorum ve konusuyoruz, ankaradakinden daha sIk goruyorum onlari, o yuzden sanki bir tarafim hic de oradan ayrilmamis gibi geliyor, bir de nasil olsa bir ay sonra geri donecegimi bilmenin verdigi tuhaf bir duygu yuzunden burayla bagimi kuramadim daha,, sanirim hastane isim hallolunca, biz ev bulunca ve tamamen yerlesince, hatta ustune de ilk misafirlerimi kabul edince sanirim artik oldu, biz burada yasiyoruz diyecegim, su an her seye cok yabanciyim zaten,..

sen nasilsin, isler nasil gidiyor, annenler nasillar? bomba yuklu minibus yakalanmis, dun ntvmsnbc'de gordum, neler oluyor insanlara, anlayamiyorum, eskiden de bu kadar zor muydu yasamak?

gordugun gibi insan hayati cok degersiz,.. hayatlarimizi bir de biz degersiz kiliyoruz, bosa tuketerek ve bos islerle doldurarak, korku ve uzuntuyle zehirleyerek..

kendime engel olmazsam cin kurabiyelerinden cikan konfucyus sozleri gibi her mailim bir nasihatle bitecek..
vaktin oldugunda yaz yine,,
sefkiler...